Στίχοι – Lyrics : Λεξ – Νυχτερίδες Magic FM 98,2

Στίχοι – Lyrics : Λεξ – Νυχτερίδες

Καλλιτέχνης : ΛΕΞ
Τραγούδι : Νυχτερίδες
Μουσική : ΛΕΞ
Στίχοι : ΛΕΞ
Έτος Κυκλοφορίας : 11/2024
Δισκογραφική Εταιρία : Stay Independent

Magic fm 98.2 Ακούς… τα καλύτερα!

Στίχοι – Lyrics

Ο εαυτός μου δυσκολεύει τις μέρες μου
Μα αν τον ρωτήσεις, λέει πως προσφέρει
Μπαίνει μες στο μυαλό μου τα μεσάνυχτα
Κι οι στίχοι του είναι μαύροι σαν λεφτά από νταλαβέρι
Ζω για τα κίτρινα φώτα
Που ανάβουνε τις νύχτες κάτω απ’ τη Ρωμαϊκή
Για τις νέον ταμπέλες στην Εγνατία
Από τα ξενοδοχεία που γαμάνε οι μυστικοί
Από μικρό παιδί μου λέγανε
Κάτι δεν πάει καλά μ’ εμένανε
Οι πιο πολλοί συμμαθητές μου χαίρονταν με μαλακίες
Μα εμένα υπήρχαν μέρες που όλα μου φταίγανε
Λένε πως στη χώρα μου έχει Ήλιο
Τον χαίρονται οι τουρίστες μες στα bangaloos
Εγώ μάλλον γεννήθηκα μπάσταρδος
Οι βάλτοι με τραβάνε μέσα τους σαν να ‘μαι βάτραχος

Μετά τις τέσσερις διαστέλλονται οι κόρες
Νιώθω μεγάλος μόνο τις μικρές ώρες
Μπλε σειρήνες, ουρλιαχτά και φακοί
Νυχτερίδες μες στα μαύρα Audi
Ποτέ δε μένουμε μόνοι
Μας προσέχει το φεγγάρι πάνω από το Γεντί
Μπλε σειρήνες, ουρλιαχτά και φακοί
Νυχτερίδες μες στα μαύρα Audi

Λένε πως στη χώρα μου έχει θάλασσα
Προσέχω να βουτάω όπου τα πόδια μου πατώνουνε
Γιατί μες στον βυθό έχει πτώματα που με στοιχειώνουνε
Που ούτε όλοι οι γερανοί του λιμανιού δε με σηκώνουνε
Γιατί γυρνάω αυτούς τους δρόμους σαν σβούρα;
Αφού βγάζω λεφτά, γιατί έχω τόση σκοτούρα;
Όσα κι αν βγάλω, τα χρωστάω σ’ αυτήν
Δεν κοιτάμε από την άλλη, αυτό είναι-
Δεν έχω beef, δε δίνω clout
Τους συμφέρει να με λένε βασιλιά του underground
Η Καθημερινή, σ’ ένα άρθρο της με είπε βραχύσωμο
Λες κι είναι η δουλειά μου να πηδάω για ριμπάουντ
Δεν είμαστε αθλητές, δεν είμαστε καλλιτέχνες
Παίζουμε μονά σε στοιχειωμένες μπασκέτες
Μας μαρκάρουνε φαντάσματα κι έχουμε συμπαίκτες
Τους φίλους μας που φύγαν ψηλά σαν ρουκέτες

Λένε πως στη χώρα μου εκτιμάνε τη ζωή
Κι επιλέγει ο καθένας μας το πώς θα σκοτωθεί
Περιμένοντας το πι, τη σύνταξή του να μπει
Ή σέ’ να γρήγορο αμάξι πάνω σ’ άσφαλτο υγρή
Καλά τα γηρατειά, ωραία και τ’ αυτοκίνητα
Μα οι πιο πολλοί μου φίλοι λένε «Δε μας κάνει τίποτα!»
Ξέρουνε καλά στην εμπειρία αυτή
Δεν είναι θέμα πώς πεθαίνει κάποιος αλλά πώς ζει
Οι άνθρωποι γερνάν, φεύγουνε με τα χρόνια
Μένουνε κιτς φωτογραφίες που ασχημαίνουν σαλόνια
Τα νυχτόβια πλάσματα όμως ζούνε αιώνια
Νευρικά τιμόνια, λερωμένα πνευμόνια